Wet arbeidsmarkt in balans
Tot januari 2020 waren zowel payroll als uitzenden juridisch gezien gelijk. Tot die datum vielen beiden onder de wettelijke definitie van een uitzendovereenkomst. Voor payrolling golden dus dezelfde flexibele regels als voor uitzenden. Dit is veranderd toen de Wet arbeidsmarkt in balans (WAB) op 1 januari 2020 in werking trad. De WAB stelt dat bijzondere uitzendregels alleen nog gelden voor partijen die een zogeheten allocatiefunctie hebben. Met de allocatiefunctie wordt bedoeld het actief bij elkaar brengen van vraag en aanbod. Volgens de minister is daar bij een payrollbedrijf geen sprake van. De flexibele voordelen die een uitzendbureau geniet, mogen daarom niet meer toegepast worden bij payrollovereenkomsten. Daarmee is er sinds 2020 een formeel juridisch verschil tussen payroll en uitzenden.
Wanneer is er sprake van payrolling?
Sinds de invoering van de WAB heeft payrolling een aparte definitie in de wet gekregen. Deze definitie luidt als volgt: “het op basis van een overeenkomst van opdracht, die niet tot stand is gekomen in het kader van het samenbrengen van vraag en aanbod op de arbeidsmarkt, ter beschikking stellen van een arbeidskracht, om onder toezicht en leiding van de opdrachtgever, anders dan krachtens een met deze gesloten arbeidsovereenkomst, arbeid te verrichten, waarbij degene die de arbeidskracht ter beschikking stelt alleen met toestemming van de opdrachtgever bevoegd is deze arbeidskracht aan een ander ter beschikking te stellen.” Simpel gezegd valt het werven en selecteren van personeel bij payrolling onder de verantwoordelijkheid van de inlener. Het payroll bedrijf brengt vraag en aanbod dus niet bij elkaar. Bij een uitzendbureau ligt de kracht juist in de bemiddeling of werving en selectie, van personeel. Een medewerker die op payrollbasis werkt, mag alleen met toestemming van de opdrachtgever voor een andere werkgever werken.
Welke werkzaamheden behoren tot de allocatiefunctie?
Om het verschil tussen payroll en uitzenden nog duidelijker te maken, geven we een aantal voorbeelden die het verder verduidelijken. Het verschil tussen payroll en wat we nu onder uitzenden verstaan, zit in de werkzaamheden die het uitzendbureau of het payrollbedrijf doet voor de opdrachtgever (of inlener). Oftewel welke werkzaamheden de inlener wil uitbesteden en welke activiteiten hij liever zelf doet. Zoals de WAB beschrijft, is er sprake van payrolling als een opdrachtgever alleen het juridisch werkgeverschap uitbesteedt en de werknemers op de payroll komen van het payroll bedrijf. De werving en selectie, gericht op de geschiktheid van de medewerker, doet de klant zelf. Hij selecteert kandidaten en de meest geschikte gaan voor hem aan het werk, enkel en alleen voor hem. Bij payrolling werkt een medewerker altijd exclusief voor de opdrachtgever. Alleen na overleg en instemming van de opdrachtgever, kan een werknemer aan het werk voor een ander. Dit in tegenstelling tot uitzendkrachten, die niet exclusief bij één bedrijf of organisatie werken, maar inzetbaar zijn bij meerdere klanten van het uitzendbureau waar zij staan ingeschreven.
Meer flexibiliteit bij uitzenden of payroll?
Maximale flexibiliteit, dat is wat werkgevers en werknemers vandaag de dag willen. Als uitzendondernemer speel je daarbij een cruciale rol, want daarbij willen ze beiden zo min mogelijk risico’s lopen. De werknemer wil verzekerd zijn van werk en een eerlijke vergoeding. Als uitzendkracht kan hij via een uitzendbureau rekenen op een eerlijke vergoeding conform uitzend cao en heeft hij recht op dezelfde arbeidsvoorwaarden als medewerkers in vaste dienst. Een ondernemer kan rekenen op het uitzendbureau of payroll bedrijf om (tijdelijk) personeel te regelen en de risico’s te beperken. Wil een ondernemer zelf invloed hebben op welke medewerkers voor hem werken, en alleen voor hem, dan is een payroll overeenkomst de beste oplossing. Bij een payrollovereenkomst verzorgt de ondernemer zelf de werving en selectie van zijn personeel. De medewerkers blijven exclusief werkzaam voor zijn organisatie, maar het juridisch werkgeverschap gaat wel naar het payrollbedrijf. Daarmee is de arbeidsovereenkomst tussen het payroll bedrijf en medewerker, en niet tussen de ondernemer en de medewerker.. Bij een payrollovereenkomst gelden dezelfde regels als voor werknemers in dienst van de opdrachtgever: zowel het aantal contracten voordat iemand recht heeft op een vast dienstverband en de arbeidsvoorwaarden zijn gelijk. Of een ondernemer gaat voor een payroll contract of een uitzend contract, is dus sterk afhankelijk van zijn wensen.
Belangrijkste verschil uitzenden en payroll
Het belangrijkste verschil payroll bedrijf en uitzendbureau is dat de werving en selectie van werknemers bij payrolling gedaan wordt door de ondernemer zelf. Hij selecteert de werknemer waarmee hij wil werken en vraagt het payroll bedrijf vervolgens om deze werknemer in dienst te nemen. Op die manier wil een werkgever de normale werkgeversrisico’s zoals loondoorbetaling bij ziekte en ontslag uitsluiten. Het payrollbedrijf is namelijk de formele werkgever en is verantwoordelijk voor dergelijke zaken.
Daarnaast zijn uitzendcontracten flexibeler dan payrollcontracten.
